Informujemy, że w Biuletynie Informacji Publicznej Domu, w zakładce „Ogłoszenia” zamieszczono ogłoszenie o wezwaniu do odbioru niepodjętych depozytów po zmarłych mieszkańcach Domu.
Szczegóły w treści ogłoszenia.
Wiosenne prace plastyczne Mieszkanek Domu, które ozdobią nasze pomieszczenia.
Wiosna to najbardziej optymistyczna i najpiękniejsza pora roku. Wszyscy uwielbiamy ten moment, kiedy przyroda budzi się z długiego, zimowego snu. Nasze Mieszkanki mają tą przyjemność, że mogą na co dzień w ciszy i spokoju obcować z pięknem natury, który otacza Nasz Dom.
Dogoterapia – jest to terapia poprzez kontakt ze zwierzęciem, poprawia nastrój daje możliwość dodatkowych doznań sensorycznych, otwiera na otoczenie poprzez dotyk, głaskanie i reakcję na zachowanie zwierzęcia, ale także jest to świetna okazja do odnowienia dobrych wspomnień z posiadania zwierzęcia, a dla innych sposobność do poznania takich relacji po raz pierwszy w życiu.
Mieszkanki Domu z utęsknieniem oczekują kolejnego przyjazdu naszych nowych przyjaciół: czarującej Megi, milusińskiego Dino i dostojnej Emmy.
Dom Pomocy Społecznej im. Wiktorii Michelisowej jest najstarszą tego typu placówką w Lublinie.
Początkowo pełnił funkcję schroniska dla nauczycielek. Powstał na początku XX wieku z potrzeby serca i wrażliwości fundatorki, Wiktorii Michelisowej, która mając świadomość trudnej sytuacji materialnej emerytowanych nauczycielek w ówczesnych realiach, w tym braku środków i miejsca do życia po zakończonej pracy zawodowej, przeznaczyła kwotę 30 tysięcy rubli na założenie schroniska dla tych kobiet. Śmierć fundatorki w 1910 r. przerwała realizację zamierzenia. Szczytną ideę przejął syn Wiktorii Michelisowej i jednocześnie wykonawca Jej testamentu. Przy wsparciu finansowym i rzeczowym Pani Marii Zielińskiej, działając w ramach Fundacji im. W. Michelisowej, rozpoczął w 1912 r. budowę kamienicy przy ul. Archidiakońskiej 7. Po I wojnie światowej ze względu na brak środków finansowych, Fundacja nie była w stanie ukończyć inwestycji. Budowę Domu sfinansował Katolicki Uniwersytet Lubelski uzyskując w zamian możliwość czasowego wykorzystania pomieszczeń Domu na bursę dla księży studentów zamieszkujących tu w latach 1924 – 1931.
Właśnie tutaj mieszkał i pisał swoją pracę magisterską Prymas Tysiąclecia Kardynał Stefan Wyszyński. Po opuszczeniu Domu przez księży studentów, zaczęło w nim funkcjonować Schronisko dla Nauczycielek, którego statut został zatwierdzony przez ówczesne władze w 1933 r.
W 1941 r. zawarta została umowa pomiędzy Zarządem Fundacji im. W. Michelisowej, a Zgromadzeniem Sióstr Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa z Płocka, w której to umowie powierzono Siostrom prowadzenie schroniska. Siostry pracowały w Domu do 2007 r. W czasie wojny mieszkanki zostały ewakuowane do Nałęczowa, skąd powróciły do Domu po zakończeniu wojny. W okresie powojennym placówka pełniła także funkcję internatu dla młodzieży szkolnej. W 1964 r. Dom został upaństwowiony i przekształcony w Dom Pomocy Społecznej dla przewlekle chorych. W 2000 r. również sąsiedni budynek przy ul. Archidiakońskiej 5 został zaadaptowany do potrzeb Domu.
Obecnie Dom zbudowany na skarpie, z której rozciąga się panorama północno – wschodniego Lublina mieści się w dwóch kamienicach położonych w zabytkowym kompleksie Starego Miasta, pomiędzy klasztorem Ojców Dominikanów, a Placem po Farze. Placówka funkcjonująca jako samorządowa jednostka organizacyjna Gminy Miasta Lublin zapewnia całodobową opiekę poprzez świadczenie usług bytowych, opiekuńczych, wspomagających dostosowanych do indywidualnych potrzeb mieszkanek.
